Çağımızın son salgını tüketim çılgınlığı çocuk ihtiyar demeden hepimizi pençesine almış durumda. Eskiden insanların hayallarini küçük pembe panjurlu bahçesi olan evler yada hayvanlarla uğraşıp küçük barakasında sakin bir hayat sürmek süslerdi şimdilerde ise dubleks, havuzlu evlerden aşşağı düşünemez bir hale gelmişiz haberimiz yok, benim ıpod 3gb seninki kaç gb, benim telefonum çift kameralı seninki renkli ekranmı yarışına girmişiz haberimiz yok. Devamlı bitmez bilmez insanoğlunun istekleri dünyamızı yok edecek bir döngüye sokuyor. İnsanoğlunun bu dinmez açlığını doyurabilmek
(tabi bu üreticiler için daha fazla cebe para girmesi demek) için daha fazla kaynak ve enerji kullanılması zorunda kalınıyor. Aylık geliri belli olan bir kişi o atalarımızın dediği
ayağını yorganına göre uzat sözündeki yorganın boyunu aşacak şeyleri niye isterler ve neden bu hadiini aşan isteklerini ulaşabilmek için durmadan daha fazla çalışır? Temel ihtiyaçlarını karşılamadan niye gider de iki çocuğunada telefon alır ? Bizde ilkokul çağındaki çocukların telefonu varken yurdumuza gelen turistin çoğunun cep telefonu olmaması sanırım neden ailelerin ay sonunu getiremediğinin açık bir göstergesi. Daha çok tüketim mutlulukla doğru orantılımıdır?
(kadınlar bir yılda 18 milyar doları makyaj malzemelerine para veridiğine göre yapay olarak evet) Ekmeği bile elektirikli bıçakla keser bir duruma gelmişiz. Buna ne petrol ne doğalgaz nede suyumuz dayanır.
İnsanları en iyi etkileme aracı olan Televizyonlarda ise ne izlesek iki de bir yayının arasına giren reklamlar beynimizi uyuşturuyor. Devamlı
al.. al..l al.. dürtüsü vermekten başka neye yarıyor? Çarpıcı bir örnek verirsek sırf parfüme yılda
15 milyar dolar harcıyoruz.Yani yılda
15milyar doları havaya sıkıyoruz diyebiliriz.(Sıkıp birde ozon tabakasını deliyoruz ama olsun güzel kokalım sonra yamarız değilmi!) Dünyamız bu tüketime ne kadar dayanır bilmiyorum ama insanlar para harcadıkça mutlu olduklarını sanıyorlar.
Çağımızın son salgını tüketim çılgınlığı çocuk ihtiyar demeden hepimizi pençesine almış durumda. Eskiden insanların hayallarini küçük pembe panjurlu bahçesi olan evler yada hayvanlarla uğraşıp küçük barakasında sakin bir hayat sürmek süslerdi şimdilerde ise dubleks, havuzlu evlerden aşşağı düşünemez bir hale gelmişiz haberimiz yok, benim ıpod 3gb seninki kaç gb, benim telefonum çift kameralı seninki renkli ekranmı yarışına girmişiz haberimiz yok. Devamlı bitmez bilmez insanoğlunun istekleri dünyamızı yok edecek bir döngüye sokuyor. İnsanoğlunun bu dinmez açlığını doyurabilmek (tabi bu üreticiler için daha fazla cebe para girmesi demek) için daha fazla kaynak ve enerji kullanılması zorunda kalınıyor. Aylık geliri belli olan bir kişi o atalarımızın dediği ayağını yorganına göre uzat sözündeki yorganın boyunu aşacak şeyleri niye isterler ve neden bu hadiini aşan isteklerini ulaşabilmek için durmadan daha fazla çalışır? Temel ihtiyaçlarını karşılamadan niye gider de iki çocuğunada telefon alır ? Bizde ilkokul çağındaki çocukların telefonu varken yurdumuza gelen turistin çoğunun cep telefonu olmaması sanırım neden ailelerin ay sonunu getiremediğinin açık bir göstergesi. Daha çok tüketim mutlulukla doğru orantılımıdır? (kadınlar bir yılda 18 milyar doları makyaj malzemelerine para veridiğine göre yapay olarak evet) Ekmeği bile elektirikli bıçakla keser bir duruma gelmişiz. Buna ne petrol ne doğalgaz nede suyumuz dayanır.
İnsanları en iyi etkileme aracı olan Televizyonlarda ise ne izlesek iki de bir yayının arasına giren reklamlar beynimizi uyuşturuyor. Devamlı al.. al..l al.. dürtüsü vermekten başka neye yarıyor? Çarpıcı bir örnek verirsek sırf parfüme yılda 15 milyar dolar harcıyoruz.Yani yılda 15milyar doları havaya sıkıyoruz diyebiliriz.(Sıkıp birde ozon tabakasını deliyoruz ama olsun güzel kokalım sonra yamarız değilmi!) Dünyamız bu tüketime ne kadar dayanır bilmiyorum ama insanlar para harcadıkça mutlu olduklarını sanıyorlar.